Carin Jansen, handwerk en zo

Jaren geleden heb ik eens vier klossen wilde zijde garen gekregen.  Hiervan wilde ik in eerste instantie stof weven,  maar het garen was te ongelijk  voor mijn gebrekkige weefervaring. Toen besloot ik maar er een vest van te haken.  Het duurde nog een hele tijd voordat ik het juiste patroontje gevonden had. Ik wilde zeshoeken, Maar ze mochten niet te groot zijn. Eenmaal een patroon gevonden maakte ik eerst een proefje,  voor de maat.  Daarna ging ik een tekening maken, voor de kleurverdeling.   Toen kon ik gaan haken.  Iedere hexagon die af was streepte ik door op de tekening.  Alle zeshoeken werden tijdens het haken aan elkaar vastgemaakt.   De onderkant van de rechtermouw is op die manier ook meteen gesloten.  De laatste kolom van de zijnaad had ik echter nog niet gehaakt,  omdat het okselstuk een wat afwijkende vorm had en ik niet kon visualiseren hoe dat eruit moest komen te zien.  Afgelop...

Van een mooie bourettezijde die ik ooit gekregen heb,  ben ik een vest aan het haken met zeshoeken. Zoals op de tekening te zien is ben ik over de helft. Voor de tweede toer van de zeshoeken moet ik een wieltje maken van zes halve stokjes, gescheiden door drie lossen. Bij stokjes gebruik ik een staand stokje om naar de volgende toer te gaan,  maar een staand half stokje lukte mij niet.  Dus dan maar de oorspronkelijke manier met twee lossen in plaats van een half stokje.  Het nadeel van die methode, voor mij tenminste, is dat ik er altijd moeite mee heb om te weten welke steek ik moet hebben om de ronde te sluiten. Hierop heb ik het volgende gevonden. Ik haak de twee lossen voor de halve vaste.  De volgende  steek is een halve vaste in de achterste lus van de laatste steek. Dat is de eerste van de drie lossen. Vervolgens het wieltje afmaken,  en nu kan ik goed zien waar ik moet aanhechten. Overigens zullen rechtshandigen...