Carin Jansen, handwerk en zo

Het liefst zou ik iedere week een keer schrijven, maar dan moet ik natuurlijk wel iets te melden hebben dat het lezen waard is. Afgelopen tijd heb ik niets afgemaakt, buiten de patronen voor mijn volgende boek. Die kan ik echter nu nog niet laten zien. Waar ik nog mee bezig ben is de shawl die ik aan het breien ben. Het is een simpel kantpatroon, maar ik moet er tegelijk niet bij TV kijken, dan sluipen de fouten erin. En dat er maar drie herhalingen zijn maakt het niet simpeler. En ik moet tellen, tellen en nog eens tellen. Iedere toer, iedere herhaling, dat is drie keer per toer tot twintig tellen. Dit is de bloesemshawl die een tijd geleden in het blad Trui stond. Als ik hem nog eens maak doe ik aan beide zijkanten twee steken extra. En het zakdoekrandje in frivolité is ook bijna af. Dit zal ik gauw laten zien. Ik was al aan het rondkijken naar wat ik daarna ga maken als mijn "meeneemproject".  Ik wilde eigenlijk het "Monster Doily" van Jan Stawasz gaan

Op handwerkgebied komt er ineens veel op me af. Om te beginnen had ik een planning gemaakt voor mijn volgende frivolité boek. Dat wordt een boek met vijfentwintig patronen. Enkele ervan heb ik al klaar, maar het merendeel moet nog gemaakt worden. Ik had een beetje het gevoel van, ik zie wel wanneer het af komt. En toen kreeg ik een mailtje van iemand die het eerste boek gekocht had. Zij vroeg of ik nog meer boeken op mijn naam had staan. Nog niet dus. Meteen echter ben ik de planning gaan maken en als alles verloopt zoals gepland komt het boek volgend jaar december uit. Afgelopen week kreeg ik van iemand die een webwinkel heeft en mijn boek verkoopt de vraag of ik tien exemplaren wil meenemen naar de frivolité workshop dag op 5 oktober. Maar ik heb er nog maar vier over! Dat wordt opnieuw laten drukken, Wat ik eigenlijk niet van plan was. En toen... was de drukkerij waar ik mijn eerste vijftig exemplaren had laten drukken failliet. Om verschillende redenen heb ik nu besloten om

Het is af, mijn tafelloper. Dit was de eerste keer dat ik platsteekborduurwerk maakte en ik vond het zo leuk dat ik besloten heb om de gordijnen voor de slaapkamer ook op deze manier te borduren. Hier kom ik nog wel op terug. Dit is hem, De oplettende kijker ziet dat er twee elementen zijn die ik niet geborduurd heb. Dat is omdat ik deze elementen niet in het patroon vind passen. Hopelijk verdwijnen de lijnen in de was. Zoniet, dan kan ik het eventueel alsnog borduren.  Verder ben ik erg druk met frivolité. Mijn nieuwe boek wil ik over ongeveer anderhalf jaar uitgeven. Hiervoor heb ik al 14 van de 20 patronen bedacht. Zes zijn er al geknoopt, al zal ik van sommige een stuk opnieuw moeten doen ivm de foto's.  Gisteren (30-7-2019)  heb ik de planning gemaakt voor de rest van 2019, en de eerste twee maanden van 2020.  Hier is een sneak preview van één van de patronen waar ik nu aan het werken ben.  Afgelopen week kreeg ik een mailtje naar aanleiding van mijn

Mijn Lost in time shawl is klaar. Toen ik het patroon eenmaal doorhad ging het nog best snel.  Ik moet zeggen, ik vind hem prachtig. Hij is niet erg groot, komt maar tot mijn ellebogen, maar voor een frisse zomeravond, waarvoor ik hem wilde hebben is dat precies genoeg. Dat is hem dus. Hij valt prachtig soepel en ik weet zeker dat ik meer wil maken van dit garen. Het voelt zo luxueus. Op naar mijn volgende project. Ik moet van mezelf steeds twee dingen afmaken die nog liggen voordat ik één nieuw project mag beginnen. En bij het opruimen van mijn studio kwam ik de volgende twee dingen tegen. Ik had van iemand drie tafellopers gekregen. Ze zijn crèmekleurig en eigenlijk best saai. Twee ervan had ik al eens geborduurd, maar de derde wilde maar niet. Het patroon wat ik wilde had ik er al opgestreken, maar het borduren vlotte niet. Ik vond maar steeds niet het juiste garen. Er waren al drie verschillende garens die ik had geprobeerd.  Tot ik perlgaren vond in de juiste dikte, n

Mijn vest is klaar, eindelijk.  Nadat alle zeshoeken gehaakt en aan elkaar gezet waren en ik het vest pastte, bleken de mouwen veel te lang.  Ik heb toen twee rijen zeshoeken van de mouwen afgeknipt. Daarna heb ik langs alle randen nog een rij vasten gehakt,  mochilla stijl. Ieder zeshoekje heeft d ie rand in zijn eigen kleur gekregen,  de ongebruikte kleuren zijn onder de steken meegevoerd.  Nu moet ik alleen nog besluiten of ik een sluiting maak en hoe.  Op naar het volgende project.  In eerste instantie wilde ik een shawl breien van een prachtige blauwe mohair, maar ik kon het patroon niet vinden.  Ik vond wel een ander patroon, dat van de Lost in time omslagdoek. En ik vond ook het bobbel garen dat ik in Tilburg gekocht had. Alsof het zo moest zijn.  Als ik ze ieder apart zag wist ik nog niet wat ik met het garen wilde doen,  en ook niet met welk garen ik die shawl wilde maken. Nu ik ze bij toeval samen vond was het duidelijk.   Nadat ik enkele toeren gehaakt ha

Jaren geleden heb ik eens vier klossen wilde zijde garen gekregen.  Hiervan wilde ik in eerste instantie stof weven,  maar het garen was te ongelijk  voor mijn gebrekkige weefervaring. Toen besloot ik maar er een vest van te haken.  Het duurde nog een hele tijd voordat ik het juiste patroontje gevonden had. Ik wilde zeshoeken, Maar ze mochten niet te groot zijn. Eenmaal een patroon gevonden maakte ik eerst een proefje,  voor de maat.  Daarna ging ik een tekening maken, voor de kleurverdeling.   Toen kon ik gaan haken.  Iedere hexagon die af was streepte ik door op de tekening.  Alle zeshoeken werden tijdens het haken aan elkaar vastgemaakt.   De onderkant van de rechtermouw is op die manier ook meteen gesloten.  De laatste kolom van de zijnaad had ik echter nog niet gehaakt,  omdat het okselstuk een wat afwijkende vorm had en ik niet kon visualiseren hoe dat eruit moest komen te zien.  Afgelopen week besloot ik dat het er toch van moest komen. Vanaf onderaan ben ik

Van een mooie bourettezijde die ik ooit gekregen heb,  ben ik een vest aan het haken met zeshoeken. Zoals op de tekening te zien is ben ik over de helft. Voor de tweede toer van de zeshoeken moet ik een wieltje maken van zes halve stokjes, gescheiden door drie lossen. Bij stokjes gebruik ik een staand stokje om naar de volgende toer te gaan,  maar een staand half stokje lukte mij niet.  Dus dan maar de oorspronkelijke manier met twee lossen in plaats van een half stokje.  Het nadeel van die methode, voor mij tenminste, is dat ik er altijd moeite mee heb om te weten welke steek ik moet hebben om de ronde te sluiten. Hierop heb ik het volgende gevonden. Ik haak de twee lossen voor de halve vaste.  De volgende  steek is een halve vaste in de achterste lus van de laatste steek. Dat is de eerste van de drie lossen. Vervolgens het wieltje afmaken,  en nu kan ik goed zien waar ik moet aanhechten. Overigens zullen rechtshandigen er even een spiegel bij moeten pa

Als frequent gebruiker van een scootmobiel heb ik vaak het gevoel dat ik over het hoofd wordt gezien in het verkeer. Veel van de andere scootmobielen die ik zie hebben zo'n lelijk geel hesje over de rugleuning hangen.  Ik wilde zelf iets maken.  Ik heb neongeel garen gekocht om mee te haken.  Op de Knit&Knot dagen kwam ik pluizig neon oranje garen tegen,  dat ik ook gekocht heb.  Met het gele garen heb ik eerst een proeflapje gehaakt om te weten hoeveel steken ik moest hebben.  Na een paar dagen nadenken over hoe ik het aan moest pakken heb ik met papier de omtrek getekend van de achterkant van de rugleuning en van een gedeelte van de voorkant. Dit dus. Het linkse gedeelte is de achterkant en hierop heb ik steeds tijdens het haken mijn werk op gelegd om de afmeting te controleren. Dit gedeelte heb ik iets kleiner gehaakt in geel garen. Daarna heb ik in oranje er twee toeren omheen gehaakt. De twee patroondelen heb ik uit zware spijkerstof geknipt,  met een band voor de

Iemand vroeg op Facebook naar gratis patronen.  De toon van de vraag was zodanig dat ik me geroepen voelde het ontwerpproces en vooral de tijd die ermee gemoeid gaat te beschrijven.  Ik beschrijf de manier waarop ik te werk ga.  Andere ontwerpers gaan waarschijnlijk op een andere manier te werk, maar hoe het ook gedaan wordt, het vergt de nodige tijd om het goed te krijgen. Het begint met een idee.  Meestal maak ik eerst een ruwe schets. Dat is zo gebeurd, maar soms ontstaat al werkend een idee dat later uitgetekend wordt,  dan zijn we al gauw een uur of twee verder voordat ik kan beginnen met een meer precieze tekening.  Eerst op papier.  Afhankelijk van het formaat van het patroon duurt dit ook weer enkele uren.  Ik gebruik hierbij passeer,  lineaal, sjablonen,  wat ik ook maar nodig heb om een zeer precies een gedetailleerd patroon op papier te krijgen. Hierna ga ik meten, hoe lang zijn mijn elementjes, hoeveel steken moet ik maken.  Als ik dit niet heel precies doe,  zal ik in e

Vandaag ben ik met mijn dochter naar de Knit en knot dagen in Tilburg geweest.  We begonnen natuurlijk met een kopje koffie.  Voor mij dan,  zij had appelsap.  Daarna zijn we door de hal gaan dwalen.  Er was van alles te zien.  Veel,  heel veel garen,  om te breien of te haken.  Halverwege de hal stonden de workshoptafels. Daar hebben we een workshop gevolgd voor het gebruik van een breivork. Dit dus. Ik heb mijn probeersel aan elkaar geknoopt en als armbandje gedragen. Zoals ik al zei was er veel garen te koop.  Wat overal te zien was waren de verloopgarens.  Verschillende merken en kwaliteiten.  De mooiste waren toch de bobbels. Drie- of vierdraads garen van half katoen,  half acryl.  Het mooiste is dat je zelf je kleuren kunt kiezen en de volgorde waarin het verloop plaatsvindt. Ik heb er een bol van gekocht.  Die wordt maandag opgestuurd en zou ik dan dinsdag krijgen.  Foto volgt. Verder heb ik een (best duur) bolletje garen gekocht om een sjaal van te breien en een bol

Ik kan het niet laten om me af te vragen wat dat voor mensen zijn. Iedereen met een computer heeft vast wel eens zo'n telefoontje gehad,  in (soms slecht verstaanbaar) Engels, waarin gezegd wordt dat men van Microsoft is (grove leugen) en dat er een virus of andere schadelijke software op jouw computer staat, wat waarschijnlijk ook een leugen is.  Vandaag kregen wij,  na een hele lange tijd stilte,  weer zo'n telefoontje. Mijn man,  in zijn steenkolen Engels deed alsof hij geschokt was een vroeg hoe hij het weg kon krijgen.  Niet,  volgens de beller. Mijn man weer,  in mogelijk nog slechter Engels, en heel opgewekt: "Dan koop ik gewoon een nieuwe computer,  probleem opgelost." Toen werd er aan de andere kan opgehangen. Ik lag dubbel. Maar intussen vraag ik me af,  wat zijn dit voor mensen.? Als hun kind vraagt: " Pa, wat doe je voor de kost?" Zeggen ze dan :"Ik licht mensen op."? Als hun oma vraagt wat voor beroep ze hebben,  durven ze dan eer

Iedere handwerkster kent het denk ik wel. Er liggen meerdere projecten op afwerking te wachten. Bij mij zijn er op het moment een te haken vest, twee frivolite werkjes en drie borduurwerken die afgemaakt moeten worden. En dat zijn alleen de projecten waar ik op het moment aan het werken ben.  Ik heb nog materiaal liggen voor een gehaakt vest, twee gebreide shawls en een tiental frivolitepatroontjes die ik uit wil werken. Ik mocht van mezelf geen nieuw project meer beginnen voordat ik er tenminste twee afgemaakt had. Maar dan komt het moment dat ik ergens naar toe moet en een frivolite werkje wil meenemen om het wachten te bekorten.  Het project waar ik mee bezig ben ( het kleurige werkje op de foto)  te groot is om mee te nemen, en wat moet een meisje dan. Dus ben ik toch maar weer met iets nieuws begonnen (het witte frivolitewerkje op de foto). Op de foto mist voor wie tellen kan, een borduurwerk. Ik kon het zo snel niet vinden. Ik weet dat het ergens moet zijn, maar waar? Ik kom he

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik iets geplaatst heb. Zo gaat dat in het leven, er gebeurt een hele tijd niets en tegelijkertijd een hele boel. Ik heb gemerkt dat ik altijd dat krijg wat ik op dat moment in het leven nodig heb. Er gebeurde niet veel, omdat ik het op dat moment niet aankon. Twee medicijnen die ik heb waren niet optimaal ingesteld, waardoor mijn conditie achteruit ging. Ik was zo ongelooflijk moe.  Wat er in die tijd wel gebeurde was dat ik mijn boek af heb gemaakt, naar een uitgever heb gestuurd, van die uitgever geen reactie terug heb gehad, en toen besloot om het boek in een kleine oplage (25 stuks) in eigen beheer uit te geven.  Die 25 stuks waren in twee maanden tijd uitverkocht. Dat was sneller dan ik had verwacht. Dus heb ik er vijfentwintig bij besteld, en daarvan is nu ook al de helft verkocht.  En toen werd het spannend. Een direct gevolg van mijn boek is dat de LOKK (Landelijke Organisatie Kant Kunst) aan mij gevraagd heeft om in hun kwartaal