Dit ben ik, This is me.

Hallo,

(For English please scroll all the way down. )

Ik ben Carin Jansen, geboren in 1960. Ik heb een man, drie kinderen die op eigen benen staan en twee katten.

Ook heb ik meerdere autoimmuunziektes, met als gevolg een longcapaciteit van minder dan 50 % waardoor ik afgekeurd ben voor werk.

Ik heb dus tijd genoeg om te handwerken.

Handwerken leerde ik toen ik zes jaar was, op de basisschool. Van een non. Mijn allereerste werkstukje was een gebreid babybroekje.

Als linkshandige werd ik verplicht het breien en haken met mijn rechtse hand te doen.  Het niet zo verassende gevolg was dat ik altijd als laatste klaar was met mijn werkstukjes en ik geen plezier had in de handwerklessen.

Breien en haken heb ik niet graag gedaan tot ik als volwassene besloot dat die non me de bout kon kachelen en ik mezelf aanleerde links te breien en haken. Met breien meteen ook maar de continentale manier geleerd.

Toen ik zeventien was kreeg ik van mijn moeder wat oude handwerktijdschriften uit de jaren 50. In één ervan stond een frivolité patroontje van een zakdoekrandje. Dit vond ik er wel mooi uitzien en wilde ik ook wel leren.

Na enkele mislukte pogingen daagde het me, ik moest de tekst herschrijven. Die ging uit van rechtshandigen en ik ben links. De tekst overgeschreven, waar links stond rechts ingevuld en vice versa.

Bam, het kwartje viel. Frivolité werd aan mijn competenties toegevoegd.Ik heb het nooit verleerd. Toen ik kinderen kreeg was het een tijdje te druk om welk handwerk dan ook te doen.

Later pikte ik het weer op en het was net als met fietsen, je verleert het nooit. 

In 2004 ging ik voor de eerste keer naar een landelijke bijeenkomst voor frivolité. Hier kreeg ik door dat frivolité meer kon zijn dan alleen ringen en bogen. Bij onderzoek hierna ging er een wereld voor mij open. Er was zoveel mogelijk. De behoefte bij mij ontstond voor één plek waar ik alle technieken bij elkaar had. Een boek waarin alles stond wat er te weten viel.

In eerste instantie alleen voor mezelf. Veel later bleek dat er meer behoeft aan was dus gaf ik het boek in eigen beheer uit. Er zijn er inmiddels honderd van verkocht, wat eerlijk gezegd mijn verwachtingen overtrof.

Toen het boek ongeveer een jaar uit was, vroeg iemand of ik nog meer boeken op mijn naam had.

Tja, wat doe je dan.  Patronen verzinnen deed ik al een tijdje. Enkele had ik al liggen en ik bedacht er nog wat bij. Het resultaat is een boek met 20 patronen in oplopende moeilijkheidsgraad.

De patronen in dit boek zijn genoemd naar vrouwen die in mijn leven een belangrijke polek innemen.

Een ander gevolg van de het eerste boek is dat ik gevraagd werd om artikelen te gaan schrijven voor de landelijke kantvereniging, die vier keer per jaar een blad uitbrengt.

De ideeën blijven komen. Er zijn nu plannen voor twee nieuwe boeken.

Ook ben ik een blog begonnen. Ik blog over handwerken in de breedste zin. Technieken, patronen, mijn gedachten erover. En soms over iets heel anders. Een regelmatig blogger ben ik niet. Soms heb ik gewoon niets te melden. 

Andere handwerken die ik doe zijn haken, breien, en borduren. Ook heb ik een tijdje geweven, maar ik kwam erachter dat ik het bedenken en voorbereiden van een project leuker vond dan het uitvoeren, dus mijn weefgetouw staat nu werkeloos stof te verzamelen.

Dat ben ik dus, in een notedop. Als u een blogpost van mij leest, laat dan een commentaar achter, dat weet ik dat ik het niet voor niets doe. 

Wilt u contact met my opnemen door dat dan via e-mail:

chjansen1810@gmail.com

 

I am Carin Jansen, born in 1960. I have a husband, three children, who live on their own and two cats. We live in the Netherlands. 

I also have multiple autoimmune diseases, the consequense of which is that my lungs have less than 50 % capacity, which leaves me unfit for work.

So there's plenty of time for textile arts. 

I was taught handywork when I was six years old, in primary school. By a nun. My very first piece was a knitted diaperpants. 

As a lefty I was forced to knit and crochet with my right hand. The not so surprising result was that I always finished last with my projects and I had no fun in handywork.  

I never liked knitting and crocheting until as a grown up I decided that I would totaly disregard the nuns teachings and I taught myself to knit and crochet lefthanded. WIth knitting I also used the continental method rather than the German method I was taught previous.  

At the age of seventeen my mum gave me some old magazines from the fifties. In one of them there was a pattern for a tatted handkerchief edging. To me that looked so pretty that I wanted to learn that. 

After a few failed attempts it dawned on me: I had to rewrite the text. It was writen for right handed people, and I was  still a leftie. I wrote the text and changed right to left and vice versa. 

Bam, I got it, tatting was added to my competencies 

I never unlearned it, When I got children there was little time to do any kind of handywork.

I picked it up later and found that, like with biking, you never forget how to do it.   

I went to a Dutch tatting circle in 2004 for the first time. Here I learned that tatting could be so much more than just rings and chaines. After researching this a world opened up for me. So much was possible. I then needed something where every technique that I found would be in one place. All there is to know about tatting in one book. At first just for myself. A lot later I discovered more people needed it, so I published it myself.  At the moment about one hundred copies are sold, which greatly exceeded my expectations. (It's in Dutch and I'm still contemplating on wether or not to translate.)  

A year after it was published someone asked me if I made more books. 

What's a girl to do? Making up patterns was something that I had done for a while. I had some laying around and I thought of some more. The result is a book with 20 patterns in ascending difficulty, that I named after women in my life that were or are important to me.  

Another consequence of the first book is that I was asked to write articles for the Dutch Lace guild, which would be each semester..
Ideas keep coming. I'm planning two more book.

I also started a blog. The blogs are about any kind of textile art that I do. Techniques, patterns, my thoughts about it. And sometimes something completely different. I'm not a regular blogger. Sometimes there's just nothing worth sharing.

Other handyworks that I do are knitting, crocheting and embroidery. I have been weaving for a while, but I found out that thinking of and preparing projects were more fun for me than executing it. So my loom is gathering dust.

Well, that's me in a nutshell. 

If you are reading any of my blogposts, please leave a comment, so that I know i'm not doing this in vain. 

If you want to contact me, use my email address:

chjansen1810@gmail.com